நான் கேட்டுத் தூங்கிய ஆராரிரோ பாட்டில்,
பாதிப் பாட்டை பாடி முடித்த...
பாசத்தின் உருவம் அவர்!
சரியெது பிழையெது எதுவும் தெரியாத பருவம்,
அம்மாவைத் தாண்டினாலும்..... என் அப்பாதான் எல்லை!
கண்டிப்பும் தண்டிப்பும் இருந்தாலும்,
அன்பு அத்தனைக்கும் உறைவிடம் அங்கேதான்!
அப்பாவின் கைபிடித்து நடைபயின்ற நேரங்களும்,
கல்லூரிவரை கவனித்த காலங்களும்,
இன்றுவரை கண்முன் காட்சிகளாய்...
காலத்தால் அழியாத பாசங்களின் சாட்சிகள்!
உயிரைக் கொடுத்து உருவாக்கி... தன் உயிரைக் கொடுத்தும்
தன் உயிராய் எனை நினைத்து வளர்த்த... என் தெய்வத்துக்கு,
என்ன கடன் பட்டேனோ? என்ன தவம் செய்வேனோ??
நாளைக்கு.... நானும் ஒரு அப்பா!!!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக